Weblogs, nieuw en uit den ouden doosch.

Hierbij een oudje uit 2012:

Voorjaar 2012

Na een prachtige maand maart wil het weer in april niet echt vlotten, het is koud en guur. De aloude spreuk: “april doet wat hij wil”, is zeker van toepassing. Toch laat de lente zich niet stoppen. Vogels bouwen stug door aan hun nest, de pauw van de buurman staat al volop in bloei en de haan van de andere buren maakt overuren. Onze gevederde vrienden zijn er maar druk mee, er wordt heel wat gebaltst, gepronkt en gefloten de laatste tijd. Wie ’s morgens op tijd de deur uit gaat wordt beloond met het mooiste concert wat er is. ’s Avonds is echter een heel ander verhaal, degene die zich dan in het bos begeeft komt hele andere vogels tegen. Bont uitgedoste groepen mannen spelen zwaan kleef aan op hoge snelheid. Voorzien van stoere fietsen met bijbehorende dikke banden maken zij de paden onveilig. Heel herkenbaar is hun roep,  “Paaltje”, “tak” en “tegen” en wie goed oplet hoort ook nog weleens “tandje terug” geroepen worden.  (iemand zijn kunstgebit uitgeleend misschien?) Veelal mannen van middelbare leeftijd nog ruimschoots voorzien van witte blubberbenen en wintervet. Kenmerkend is de verbeten blik van de heren voorop en de rode koppen van de mannen in de achterhoede. Wie het tempo niet bij kan houden heeft een uitdaging of een probleem naar gelang de afstand tot de koploper. Het recht van de sterkste is hier duidelijk van toepassing. Alle afspraken ten spijt, zodra men op pad is steekt het ikke-eerst-syndroom de kop op. Om in vogeltermen te blijven: haantjesgedrag. Wat wel opvalt is dat zodra er zich een vrouwelijke soortgenoot in de koppel bevindt het haantjesgedrag als sneeuw voor de zon is verdwenen, tempo ligt een stuk lager en er wordt uitgebreid tijd genomen om te pronken met alles wat een haantje belangrijk vindt.

Rare vogels die MTB-ers…

Op geasfalteerde wegen en (fiets)paden is het al niet veel anders, deze worden bevolkt door hordes andere fladderaars, ook wel roadrunners genoemd, wederom mannen van middelbare leeftijd nu voorzien van iele fietsjes met eng smalle bandjes waarbij de snelheden nog veel hoger kunnen liggen.  Roadrunners zijn meedogenloos, wie niet meekomt wordt vleugellam achtergelaten. Koekoeksclub zou wel een mooie naam zijn voor deze club.

Hele rare vogels die wielrenners…

Alle gekheid op een stokje, het dagelijks leven is ook vol van haantjesgedrag. Kijk maar eens in het verkeer, nog net even met de auto voor de wegversmalling iemand inhalen om dan een stuk verderop bij verkeerslichten te moeten toezien dat je voorbij gereden wordt door dezelfde persoon.. Of je bent met je mandje boodschappen onderweg naar de kassa van Appie, komt daar iemand aan draven met een afgeladen winkelwagen die nog net als eerste bij de kassa wil zijn..

Hebben we het tot nu toe alleen over volwassenen gehad, ook bij kinderen is het (kriel)haantjesgedrag al vroeg aanwezig. Gaat nog wel spelenderwijs gelukkig. Mike heeft hier nooit aan mee kunnen doen. Hij heeft de kans en de snelheid nooit gehad, en omdat hij nu met zijn handbewogen rolstoel naar school gaat al helemaal niet meer. Maar sinds een tijdje hebben we een scootmobiel in de schuur staan, omdat Mathijs hem niet meer gebruikte konden wij hem mooi lenen. Nu zijn de rollen omgedraaid, Mike is the King van het schoolplein. Gekke ding gaat hard zat. Mooi om te zien dat hij nu volop mee kan doen met bv tikkertje. Aanvraag voor de elektrische rolstoel is daarom de deur al uit. Met S(port) pakket uiteraard, wil papa graag en Mike vindt het helemaal niet erg.

Je bent een haantje of je bent het niet.

Gr Henk