Just another day at the office.
Tegen 0600 uur zijn de meeste fietsers wel ontwaakt, klaar voor hun run naar het toiletgebouw, daarna tijd voor ontbijt en het klaarmaken van de lunch. Sinds maandagochtend hebben we ook weer voldoende borden en bestek. Wij gaan al een aantal jaren mee met Duchenne Heroes, wat heeft geleid tot paklijsten, checklisten en een strakke taakverdeling. Dat is ontzettend handig, want dan hoef je alleen je lijstje maar af te vinken en klaar is Klara. En daar ging het mis. Met als resultaat dat de blauwe bakken met borden, dienbladen en bestek nog een kleine 500 km verderop in de kelder aan Oude Nijkerkerweg stonden, kleinigheidje. Gelukkig kwam begeleider Wim zondagavond onze inval weekendbegeleider Martijn aflossen zodat we toch nog allemaal samen konden gaan eten.
Logistiek is het ook altijd een mooie uitdaging om voor iedereen vervoer en een slaapplaats te regelen. Dit jaar zijn we met 6 busjes, gesponsord door Teunissen houtzaak, Harbers uit Barneveld een paar eigen busjes en een spiksplinter nieuwe Custom van Ford Nederland. En natuurlijk Henke met z’n Benz. Wij slapen in een aangepaste camper van Stichting on Wheels, bestuurd door Henke’s P.A. van deze week Angela. In de camper van haar vader mag ze niet rijden, iets met kleine meisjes, maar ze stuurt deze 7 meter lange knaap feilloos van camping naar camping. Verder nog een gesponsorde caravan van Nijsink caravanverhuur en eentje van Van Duinkerken. Dank allen!
Maar dan de rit van vandaag, wij waren met de 100 km mooi op tijd weg, 0750 uur waren we als eerste op de baan. Het eerste gedeelte ging door het prachtige Mullertal, daarna werd de route technisch wat minder spannend maar nog wel een flink aantal hoogtemeters. Op CP2 kwamen we bijna gelijkertijd binnen met onze teamgenoten van de 70 km, eindelijk een fotomomentje met het complete fietsteam. Daarna weer verder voor het laatste stukje, 15 km voor de finish zag Gerard dat zijn buitenband gescheurd was. In eerste instantie probeerden we nog een stukje door te rijden in de hoop de finish te halen, maar al snel werd de scheur groter en hebben we een stukje rubber tussen de band gedaan. Helaas hield dit geen stand en is hij de laatste kilometers met de bezemwagen meegereden. Verder nog bijzonderheden? Nou ja, een kleintje dan: op Cp 1 pakte Henk zijn fiets om weer te vertrekken en toen voelde hij iets speling, hij was bang voor z’n balhoofd, maar het was “gewoon” zijn voorwiel dat los zat. Zoals ik al zei: just another at the office.
Groeten
Walter van de Pol Team MMKH