Duchenne Heroes 2022 dag 3

Echternacherbrück – Esch-Sur-Sure Maar dan niet op de fiets.

Neen, uw schrijver dezes is dit jaar geen ridder op het stalen ros maar begeleider van ons sterrenteam. En dat is anders, heel anders. Niet ’s morgens voor dag en dauw uit de veren en in de donkere, klamme morgen zonder ongelukken in de fietskleding zien te komen maar de wekker een uurtje later, op je gemakje ontbijten en op een strategisch moment naar het toilet.

Begeleider van MMKH leek altijd een luizenbaan, beetje tent afbreken en opbouwen en ’s avonds kaas en worst snijden dekte voor mij de lading wel zo’n beetje. Maar dat is toch anders, wie mij kent weet dat ik een expert ben in afbreken dus de tenten liggen met stoelen en al in no time in de bussen en het opbouwen lukt ook nog wel. Maar wie mij nog beter kent weet dat ik een gruwelijke hekel heb aan afwassen en 28 borden, 28 dienbladen, 84 stuks bestek en dat 2 keer per dag is voor deze begeleider een hele opgave. Gelukkig sta ik er niet alleen voor, mede begeleiders/vrijwilligers en tot mijn grote vreugde vandaag zelfs fietsers zijn mijn steun en toeverlaat geweest. Hulde en mijn grote dank.

Joepie

Dus nadat we om 8 uur de fietsers de deur hebben uitgekeken gaat het grote circus draaien en voor je het weet is de afwas klaar (Joepie!) en alles klaar voor vertrek. De MMKH karavaan kan vertrekken.

Herman voorop, garantie voor een enerverende route, menig smal weggetje in en buiten de dorpen worden door sommigen met geknepen billen genomen. Hele stoet trouwens, mooi gezicht zo over de heuvels en door de dalen van Luxemburg. Aankomst op de nieuwe camping wordt niet altijd met gejuich begroet, ondanks uitdrukkelijke eis van de organisatie om niet voor 13:00 te verschijnen staat MMKH en de Mollen al vaak voor 12 uur aan de deur te kloppen. Kleinigheidje hou je toch. Wij zijn niet af te remmen..

Begeleider zijn is leuk, heel leuk en bar gezellig.

De dagen zitten redelijk vol, we vervelen ons geen minuut.

Maar stiekem mis ik het fietsen wel.  (niet verder vertellen..)

Gr Henk