STEUN ONS
Tussenstand € 6.290,00
Duchenne Heroes 2022 zit erop. Prachtige momenten zijn er beleefd. De verhalen echoën nog lang na. Een 'pijnpunt' is tot dusver onbelicht gebleven en dat is de cactus.
Een aantal jaren geleden gingen twee giebelende meiden boodschappen doen voor de week van Duchenne Heroes. Frisdrank, bier en cola want je moet veel drinken. Worst, kaas, chips, chocola en snoepjes want je moet nog meer eten. Je voelt je een beetje opgelaten als je drie of vier winkelwagentjes vol stapelt met allemaal vreterij voor een week ‘gezond’ fietsen en het andere winkelende publiek kijkt vragend naar de volle karren en jolige meiden.
Nog even naar de Action voor een stapel dienbladen en borden en bestek, omdat dan niet iedereen zijn eigen spullen mee hoeft te nemen. Dezelfde borden stapelen nu eenmaal makkelijker. Veel zin hadden ze in de komende week; even weg uit de dagelijkse sleur en de ervaringen uit het verleden had hen geleerd dat die week heel gezellig zou worden.
Dan ook maar een (nep) bloemetje voor op de tafels in de tent. Hey, een cactus, die is voor op de tafel waaraan iemand kan zitten die een beetje prikkelbaar is. Dan is dat ook gelijk duidelijk voor iedereen (:.
Het eten en drinken ging die week geheel op. De borden en dienbladen gingen in kisten naar de kelder om de komende jaren opnieuw gebruikt te worden. De cactus ging ook jaren mee maar een paar weken terug is hij gesneuveld. Johan en ondergetekende deden dit jaar de boodschappen en vonden dat er een nieuwe cactus mee moest. Maar een cactus die 51 weken in een donkere kist kan overleven was er op dat moment niet te vinden. We hebben een echte gekocht.
Natuurlijk waren er momenten dat iemand geprikkeld was; 28 mensen 8 dagen bij elkaar gepropt zorgt soms voor irritatie. Zoveel kilometers fietsen gaat soms niet vanzelf en wordt je ook kort van stof. Soms leek het of iemand zich geprikt had aan die cactus omdat er tranen in ogen blonken. Stekelige opmerkingen waren er altijd, maar meer om elkaar op te beuren op de moeilijke momenten. Soms leek het of de cactus op je zadel lag als je je billen zo voelde.
Maar we zijn allemaal heelhuids (op Wim na, die op twee kilometer voor de finish nog de struiken in dook en zijn ribben bezeerde) over de finish gegaan. We hebben allemaal, ook vrijwilligers en begeleiders, een grote buiging verdiend. Het was weer een geweldige week waarin we een zeer leuk bedrag (meer dan 71.000 euro) hebben binnen gehaald voor Duchenne Parent Project, maar bovenal hebben laten zien dat we een heel gezellig team zijn met z’n allen. Bloemen zijn er uitgedeeld en bij sommige zijn er zaadjes geplant met ideeën voor volgend jaar.
En de cactus?
Die zal ik goed verzorgen want die moet volgend jaar weer mee. 5 jaar ben ik mee geweest als vrijwilliger. 5 jaar heb ik de 700 kilometer gefietst. Team MMKH bedankt voor deze mooie, leuke, sportieve (ik weet niet met welke woorden ik het moet omschrijven) week.
Graag tot volgend jaar.
Welke rol ik dan heb weet ik nog niet.
Maar missen wil ik het niet.
Gerda
