Duchenne Heroes 2025 – Am letzten

Duchenne Heroes is weer voorbij, klaar en over.
17 helden hebben 7 of 5 dagen door het Duitse landschap op de MTB geklommen, afgedaald en geploeterd.
4 begeleiders hebben op meer dan voortreffelijke wijze gezorgd voor ons kampement, was en niet te vergeten de overdaad aan eten in de avond.
7 vrijwilligers hebben gezorgd voor het heerlijke avondeten, bemanning CP1 en CP2, opbouwen ontbijt/diner/feest tent en uiteraard voor de uitzending F1 zondag.
1 PA (personal assistent) heeft gezorgd dat Henke niets tekort kwam.
1 Henke, dit jaar mee voor de gezelligheid is dan ook geen moment ongezellig geweest.
Eervolle vermelding Wilco en Linda van team “Ital Bike Parts for Duchenne” waren zoals voorgaande jaren weer te gast, volgend jaar weer?
Nog een eervolle vermelding, team de Mollen, niet bij ons in de tent maar wel er vlak naast. Al jaren vaste waarde bij Duchenne Heroes en graag geziene buren.
Zie hier ons team 2025, een hele club, druk maar erg gezellig.

Dit jaar was een bijzondere editie omdat de routes voor het eerst bijna helemaal door Duitsland lopen. En dat was eerlijk gezegd wel wennen. Menig vergelijk met de Ardennen viel in het voordeel van de Belgen. Het technische van de Ardennen is hier niet veel te vinden, alhoewel de prachtige vergezichten een hoop goed maakten. Dit was goed te zien in de gemiddelde snelheden, het 70 km team verbrak record op record en het 100 km team deed vrolijk mee. Bij de 100km mannen en vrouwen was goed te zien dat de junioren, waaronder ook de debutanten, het voortouw namen en de senioren zich in de achterhoede groepeerden. Verder hebben we te maken gehad met een heuse code oranje voor mega regenval. Die Deutsche Wetterdienst had hiertoe besloten, dat er op de camping in Olpen bijna geen drup is gevallen deed er niet toe. Als onze oosterburen zeggen het is code oranje dan is het code oranje. Dus mochten we over het asfalt. Ook dag 4 was bijzonder met de busreis het laatste stuk naar de camping. Camping waren daarentegen wel beter dan in België, zeker het sanitair, en dat is wel lekker. Dat wij na een week pasta, gelletjes en sportdrank als heren het verschil tussen dames- en heren toiletten niet zo nauw meer namen kon niet altijd op begrip rekenen. Een man van zeer Duitse omvang was hier niet echt enthousiast over om het zo maar uit te drukken.

Dat de routes minder technisch waren was goed te zien aan het ontbreken van materiaalpech, hier en daar een piepje of kraakje en losgeschoten trapper die aan de schoen van een zekere MMKH’er bengelde. Lekker banden waren op de vingers van één hand te tellen en zaten allemaal in de laatste dagen om één of andere redenen.
Op het lichamelijke vlak ook geen grote calamiteiten gezien, hier en daar een kras, een schaafplek of pijntjes op de plaats waar de zon niet veel schijnt en daar bleef het wel bij. Alleen heeft de schrijver deze de laatste twee dagen helaas moeten annuleren. Na een avondtukje op dag 5 bleek dat er in de machinekamer iets mis was, de gebruikelijke klop-klop was vervangen door klop-rammeldestuiterklepperdeklep, klop-rammeldestuiterklepperdeklep, etc, etc. Geen onbekende blessure, 7 jaar terug hetzelfde meegemaakt. Voorlopige conclusie, even geen fietsen meer en als een speer naar Nederland want een bezoek in 2017 op de eerste hulp in Sankt Vith resulteerde in een logeerpartij in het lokale ziekenhuis. Gaan we nu mooi niet doen.

Verder was dit een editie met een lach en een traan, maandag 8 september hebben we met bloemen (Zinnia’s) de sterfdag van Christien herdacht en vrijdag vierde Marcel Vonk op gepaste wijze zijn 40e verjaardag.

Van de finish dag van mijn kant helaas niet veel nieuws, was er niet bij. Route was snel. Het was mooi weer, de foto’s een filmpjes erg leuk en het uiteindelijke bedrag weer enorm € 1.180.000,00.

Maar gaat MMKH door? Zeker en wel, Team MMKH 2026 is al in de startblokken, diverse vrijwilligers hebben zich al opgegeven en de eerste fietser is ook al gesignaleerd. Hoe groot het team zal worden is nog afwachten, verschillende deelnemers dit jaar hebben hun afscheid aangekondigd, van andere is het zeker dat ze er weer bij zijn en interesse van intreders en oudgedienden is aanwezig. En laten wij de junioren niet vergeten! We zullen zien, hopelijk kunnen we het recordbedrag van dit jaar (waar we met zijn allen heel trots op mogen zijn) evenaren of overtreffen want een medicijn is helaas nog altijd niet gevonden.

Samen trappen wij Duchenne de wereld uit!

Gr Henk, Team MMKH.