Duchenne Heroes 2025 – Dag 5 Heimbach – Heimbach

Goedendag allemaal, De dag waarop twee ervaren mensen toch iets nieuws mochten ervaren tijden Duchenne Heroes. Ondergetekenden mocht na meerdere jaren voor het eerste een weblog stukje schrijven. Vandaag was ook de dag dat Wilco die dit jaar voor de 10e keer meefietst, een hele dag met MMKH mee heeft gefietst en de gezelligheid van het team tijdens het fietsen over zich heen heeft gekregen. In de morgen was het nog even wennen voor hem en is hij met ondergetekende op snelheid naar CP1 gereden. Eenmaal bij CP1 heeft hij zich helemaal overgegeven en is hij de rest van de dag met ons team meegereden. Hij weet nu het verschil wanneer iemand gehaktballen of boormachine roept, belangrijke info als je met de jongeren van team MMKH meer fietst.

De route van vandaag voor de 100 km die met een beetje regen begon, dus iedereen lekker warm aangekleed op de fiets… Als we naar de briefing hadden geluisterd, hadden we beter moeten weten.. Bij het begin van de camping, de start van de route startten wij gelijk met een lekkere klim. Zo, alle warme kleding kon gelijk weer uit. Na de klim kwam de glimlach afdaling, een leuke afdaling met wat technische stukjes en wat wortels over het pad. Wij zaten met zijn alle lekker in de flow tot dat ene moment exact om 11:00 dat iedereen schrok van een oorverdovend alarm, alle toeters en bellen gingen af. Gelukkig een vals alarm ook in Duitsland word het luchtalarm getest.

Al de hele week is de 100 km verdeeld in twee groepen de jonge garde (waar Martijn, Berry en ondergetekende ook bij mogen horen) en de ‘’oude’’ garde. De jonge garde was lekker aan het trappen, tot ze in de verte Eppo(de huisfotograaf van DH) zagen zitten boven op een klim, dan weet je wat je te doen staat. Iedereen in formatie in twee rijen zodat er niets mis kon gaan voor een mooie foto van de broekies… de spanning en het tempo liepen op, vol de klim in tot…. Volgens eigen zeggen maakte de kopman in de linker baan een schakel foutje en moest afstappen net voor de lens van de cameraman met de nodige kracht termen van de achterliggende… we zullen zijn naam niet noemen. De veteranen kwamen al snel op het zelfde punt waar de cameraman nog op zijn positie zat, ook daar werd het een kleine prestige klim waar doorgewinterde Gerda en natuurlijk de Captain de klim hebben getrotseerd.

Tussen CP1 en CP2 stonden onze trouwe supporters Mathijs, Koen, Thijs en Harriette als verrassing op ons te wachten langs de route om ons een hart onder de riem te steken. Na nog een stukje fietsen kwamen wij aan op CP2 waar wij lekker in de zon ons pakketje konden opeten. Na CP2 was het in een streep naar de camping. Na ja een streep er was nog wel een plaspauze nodig bij een van de debutanten. Na ja ik weet niet of hij nodig moest, nou ja de foto zegt genoeg…

Het mooie van dag 5 is dat je echt over de helft van de week bent en de sfeer steeds beter wordt, sommigen ruiken de eindstreep. Na zo veel dagen sportdrank, reepjes ect is het niet alleen frisse lucht meer die je ruikt. Als je dan in een van de klimmen zit van vandaag, 21 stuks,, voor de 100 km, komt er zo nu en dan wel eens aan ander luchtje voorbij… aan de andere kant werd er vandaag het nodige gemopperd over het zitvlak, hier en daar was het nodig om op CP2 wat bij te smeren.

Groet,

Endri